Vinteren kjem, har du gjort det rett med å lagra seldavleibord? Lat oss ta ein kikk på den klassiske, uh...

Selvalepende etiketter er svært følsomme for temperaturendringar under forarbeiding og bruk. Særleg med vinteren som kjem, er nokre etiketttrykkingsfirmaer vanne til nokre problem når dei bearbeider og brukar seldavhengige etiketter, som rynker og boblar. Dersom desse problemene ikkje blir løyst i tide, vil dei påvirke produksjonsverknaden til etikettuttrykkingsselskapane i stor grad og brukseffekten for sluttbrukarane. I alvorlege tilfelle kan dei til og med føra til store økonomiske tap. I denne artikkelen delger forfattaren fleire tilfelle med deg. Lat oss sjå på dei viktigaste punktene som bør leggjast merke til når du lagrar og merkar seldavlevande etiketter. Eg vonar det vert nyttig for alle.

Fall 1: Frostbit og herding av sjølvklistrende etiketter

Når eit trykkeri bearbeidde seldavhengige etiketter i eit miljø på 0°C~3°C, hadde limmet på seldavhengige etiketter frostbrot og herdingsproblem, som i stor grad øydelagde bearbeidingsprocessen til trykkeriet og førte til store problemer.

Etter observasjon blei det funne ut at sjølvklebjande materiale som blei brukt av trykkeriet hadde alvorleg stratifisering i papirførande delen av maskinen. Bindingskrafta mellom overflatematerialet og grunnpapiret etter stratifisering gjekk ned kraftig, eller til og med tapt, slik at etikettane som blei bearbeidde seinare ikkje kunne halda seg til grunnpapiret normalt, og det førte til at prosessane for bearbeiding av etikettane blei blokkert. I tillegg vart det òg notert at dei bearbeidde etikettane lett blei avskurna av avfallskanten under utslitting og utslepping av avfall, og når etikettane blei transportert på stripper- eller etikett sorteringsmaskinen, ville dei skiljast frå basepapiret når dei gjekk gjennom nokre små rullingar eller store

Fordi temperaturen på sjølvklissande materiale lagra i trykkeriet var låg, blei lim på sjølvklissande materiale frosen, som førte til desse problema som var nevnt ovan, slik som dårleg utslepping av avfall frå trykkingsmaskiner og flytande etiketter. Til slutt er det tilrådeleg at trykkeriet a økja verkstadstemperaturen (over 10°) og lokalt varme avløysing, stryking og andre delar av materialet. Etter dei ovennevnte justeringane, då den originale partien av sjølvklistring som blei brukt til produksjon av etiketter, forsvann flytande etiketter og dårleg utslepping av avfall frå stansing.

Fall 2: Etiketten viker og fell av når produktet vert sendt ut

Om vinteren var det ei nordleg daglig kjemisk fabrikk som merkte plastposar med vaskestoff i ein verkstad med ein temperatur på over 12°C. Etter at merkinga var fullført, blei produktet straks trukka inn i eit lager for oppbevaring. På dette tidspunktet var temperaturen i lageret under 0°. Etter ei tid blei det funne at etiketten på produktet hadde store forvrengingar og at det til og med fall av når det blei frakt.

Merkingsprocessen til seldavhengige etiketter kan deles opp i to stadiar: ein er at etiketten først blir kombinert med overflaten til objektet under trykk; den andre er at det forlagde limmet på seldavhengige materialet flyter sakte og fullt kombinerer med overflaten til objektet som skal merkjast for å utøve Men flytande lim er sterkt påverka av endringar i omgivningstemperatur. Jo lågare omgjordtemperaturen er, jo tregare er limflowiditeten. Det som er kjernemålet med at etikettane blir forvrengde og til og med tappar ut på den daglege kjemiske fabrikken er at etter at merking av plastposen med vaskestoff er fullført, er det ikkje tilført tilstrekkelege forutsetningar for at viskositeten til det sjølvklebjande materialet skal ut

Slike eksperiment har vist at det vanlegvis tar 24 timar før limet får best vedlegging etter at merking er fullført. Det er difor tilrådeleg at den daglege kjemiske fabrikken oppbevarar produkta innendørs (12°C) i ein dag etter merking og deretter flyttar dei til eit lager under ope luft for oppbevaring. Som eit resultat blei problemet løyst.

Fall 3: Stort temperaturforskjeller mellom innendørs og utendørs, feil bruk av sjølvklistrende etiketter

Ein fabrik med støping i nord sette temperaturen over 20°C når dei merka og lagra produktane i lageret. I samsvar med krav frå industrien blei produktene med merkingar plassert i 24 timar før sendinga. Men då sluttkjøparen mottok varene, fann han at alle etikettane på yta av produkta var rynke.

Inndemperaturen i fabrikken var over 20 °C når etikettane blei merka og lagra, medan utsiden var -30 °C, og temperaturforskjellen mellom innendørs og utendørs var rundt 50 °C. På den tida var baksiden av etiketten laga av høgdensitetspolyetylen (HDPE) og etikettmateria I eit miljø med så stor temperaturforskjeljing var krymping på baksiden av klistret mykje større enn på etiketten, slik at etiketten på yta av produktet ville ha vorte alvorleg rynke.

Til slutt brukte fabrikken for blæsje etikettmateriale med ein krympingshastighet som nærmar seg det som er brukt for HDPE-materialet på bakstikket, noko som reduserte sannsynet for dette problemet.

Frå dei tre tilfellene ovan kan ein sjå at følgjande punkter bør haldast ved oppbevaring av seldavhengige etiketter:

1) Før forarbeid eller merking skal etiketten leggjast i merkingsmiljøet i over 24 timar for å la temperaturen på etiketten sjølv stige, slik at viskositeten og forarbeidingsytelsen kan gjenopprettes.

2) Når seldavleibord skal brukast, skal temperaturen i verkstaden for bearbeiding auke (over 10°), og avviking, stryking og andre delar av materialet skal varmas lokalt.

3) Etikettmateriale med ein krympingshastighet som nærmar seg det til bakstikket skal brukast for å unngå problem som rynker som kjem av ulike termiske utvidings- og samankomstegenskapar til materialet i eit miljø med stor temperaturforskjeljing.

4) Det er ikkje tilrådelig å setja ein beholder eller produkt som nettopp er merka i eit miljø med stor temperaturforskjeljing, for elles vil viskositeten til limet bli påverka.